ارتباط کوتاه: ارتباط بین دفعات هل دادن خوراک، رفتار تغذیه و دراز کشیدن، و تولید و ترکیب شیر گاوهای شیری

عوامل مدیریت تغذیه، پتانسیل زیادی برای تأثیرگذاری بر الگوهای فعالیت و رفتار تغذیه گاوهای شیری دارند که ممکن است پیامدهایی برای عملکرد داشته باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر دفعات پوشاپ  بر روی الگوهای رفتاری گاوهای شیری و تعیین ارتباط بین رفتار و تولید و ترکیب شیر بود. گاوهای شیرده هلشتاین (n = 28، شکم = 1.1 ± 1.9) درتای استال نگهداری شدند، دو بار در روز دوشیدند و به طور آزاد به آب وTMR (شامل ماده خشک دسترسی داشتند: 25٪ سیلاژ ذرت، 25٪ علف / یونجه هیلاژ، 30٪ ذرت با (رطوبت بالا و 20٪ مکمل پروتئین / مواد معدنی)، دو بار در روز ارائه می شود.

گاوها به 2 گروه 14 تایی تقسیم شدند(با روزهای شیردهی، تولید شیر و شکم زایش بالانس می شود). و به صورت جداگانه در معرض هر یک از 2 تیمار در یک طرح متقاطع با دوره های 21 روزه قرار گرفت. تیمار 1 هل دادن کمتر خوراک  (سه بار در روز) ، در حالی که تیمار 2 هل دادن خوراک مکرر (5 بار در روز) داشت. در طول 7 روز آخر هر دوره، مصرف ماده خشک و تولید شیر ثبت شد و مدت زمان دراز کشیدن با استفاده از دیتالاگر الکترونیکی پایش شد. در طول 2 روز آخر هر دوره، نمونه‌های شیر برای آنالیز محتوای پروتئین و چربی و نمونه‌های  خوراک تازه و پس آخورها(باقی مانده خوراک) برای آنالیز اندازه ذرات جمع‌آوری شد. جداکننده اندازه ذرات دارای 3 صفحه (19، 8 و 1.18 میلی متر) و یک صفحه زیرین بود که در نتیجه 4 کسر (بلند، متوسط، کوتاه، ریز) به وجود آمد. فرکانس فشار دادن خوراک تأثیری بر زمان دراز کشیدن  [37/0 ± 4/11 ساعت در روز]، تولید شیر (28/1 ± 2/40 کیلوگرم در روز) و ترکیب شیر (درصد پروتئین: 048/0 ± 30/3 ؛ چربی شیر: 077/0 ± 81/3 درصد)، یا جداکردن خوراک نداشت. گاوها بر اساس ذرات بلند (2.2 ± 78.0٪) و برای ذرات کوتاه (0.6 ± 102.6٪) و ریز (108.4 ± 0.9٪) طبقه بندی شدند. محتوای چربی شیر به ازای هر 10 درصد افزایش در مرتب سازی در برابر ذرات بلند 0.1 درصد کاهش می یابد و با دراز کشیدن دام یا سایر وصفات فردی گاو ارتباطی نداشت. محتوای پروتئین شیر به ازای هر ساعت کاهش زمان خواب 0.03 درصد و به ازای هر 10 درصد افزایش در سورت کردن در برابر ذرات بلند، 0.04 درصد کاهش یافت. این نتایج نشان می دهد که سورت کردن در برابر ذرات بلند جیره ممکن است بر ترکیب شیر تأثیر منفی بگذارد. علاوه بر این، ما چیزی در مورد اینکه که تغییر فرکانس هل دادن خوراک بر سورت کردن خوراک یا الگوهای ایستادن و دراز کشیدن گاو تأثیر بگذارد پیدا نکردیم.

به خوبی ثابت شده است که رفتار گاوهای شیری تابع عوامل مدیریت خوراک از جمله دفعات تحویل خوراک و زمان تحویل خوراک است. فرکانس تحویل خوراک(تعداد دفعات تحویل خوراک در یک تایم مشخص)بر هر دو الگوی روزانه زمان تغذیه تأثیر می گذارد، با پیک در زمان تغذیه مربوط به تحویل خوراک، و میزان سورت کردن خوراک. همانطور که گاوها TMR خود را جدا میکنند می کنند، محتوای NDF خوراک باقی مانده در دسته در طول روز افزایش می یابد و میزان این سورت کردن با افزایش دفعات تحویل خوراک بیش از یک بار در روز کاهش می یابد. دفعات تغذیه و زمان تحویل خوراک نیز بر الگوهای روزانه زمان دراز کشیدن تأثیر می گذارد، زیرا گاوها در هنگام تحویل غذای تازه از آنها خواسته می شود که بایستند و تغذیه کنند. در حالی که زمان و دفعات تحویل غذای تازه به وضوح بر رفتار گاوهای شیری تأثیر می گذارد، تأثیر هل دادن خوراک بر روی الگوهای رفتاری کمتر واضح است. شواهدی وجود دارد که دستکاری خوراک، به طور کلی، از جمله تحویل خوراک تازه و هل دادن خوراک، در حول و حوش دوشیدن گاوها، تاخیر در دراز کشیدن پس از شیردوشی را در مقایسه با دستکاری خوراک چند ساعت پس از زمان شیردوشی افزایش می‌دهد.(پوشاپ خوراک بعد شیردوشی انجام شود) دمینگ و همکاران (2013) همچنین ارتباط مثبتی بین دفعات پوشاپ خوراک و کل مدت زمان خوابیدن روزانه پیدا کرد. این نشان می دهد که بهبود در دسترس بودن خوراک ممکن است به گاوها اجازه دهد تا به طور موثرتری تغذیه کنند و زمان بیشتری را در حالت دراز کشیدن بگذرانند. با این حال، مشاهده شده است که دفعات هل دادن خوراک تأثیر کمی بر زمان خوردن خوراک یا الگوی روزانه حضور در اخور خوراک دارد. علاوه بر این، هیچ تحقیقی تا به امروز اثرات فرکانس هل دادن خوراک بر سورت کردن خوراک ارزیابی نکرده است. برای مثال، دانستن اینکه فرکانس تحویل خوراک بر میزان سورت کردن خوراک تأثیر می‌گذارد (DeVries و همکاران، 2005؛ Sova و همکاران، 2013) فرصتی برای ایجاد تغییرات مدیریتی فراهم می‌کند که ممکن است تعادل مواد مغذی دریافتی هر گاو را بهبود بخشد. که ممکن است منجر به افزایش تولید شود. زمان تحویل خوراک نه تنها بر توزیع DMI در طول روز، همراه با راندمان تولید حاصل تأثیر می گذارد. زمان تحویل خوراک نه تنها بر توزیع DMI در طول روز، همراه با راندمان تولید حاصل تأثیر می گذارد بلکه الگوهای روزانه زمان ایستادن،ایجاد فرصتی برای دستکاری زمان ایستادن پس از شیردوشی و کاهش خطر IMI را نیز به دنبال دارد.

بنابراین، اهداف مطالعه ما ارزیابی اثرات دفعات هل دادن خوراک بر روی الگوهای رفتاری گاوهای شیری شیرده در یک سیستم tiestall و تعیین ارتباط بین رفتار و تولید و ترکیب شیر بود. ما فرض کردیم که افزایش دفعات فشار خوراک باعث کاهش میزان مرتب‌سازی خوراک و افزایش زمان ایستادن می‌شود و تغییرات در رفتار با تولید و ترکیب شیر مرتبط است.

گاوها به دو گروه 14 تایی تقسیم شدند (که از نظر روز شیردهی، شکم زایش و میزان تولیدشیر بالانس بودند)و یک گروهرا روزی سه بار و گروه دیگر را روزی پنج بار پوشاب خوراک میکردند. دوره ها 21 روزه بود و در طول 7 روز آخر هر دوره، مصرف TMR، رفتار دراز کشیدن  و تولید شیر ثبت شد. میزان مصرف خوراک تازه و همچنین پس آخور ثبت شد.نمونه های تکراری از خوراک مانده و تازه برای اینکه رفتار سورت کردن بررسی شود در 2 روز اخر دوره هر تیمار اندازه گیری شد. نمونه های گرفته شدهبرای تجذیه و تحلیل ماده خشک در دمای 55 درجه به مدت 48 ساعت در اون قرار داده شد. رفتار دراز کشیدن دام ها توسط دستگاه دیتا لاگر رصد شد. تولید شیر در هر دوشش با استفاده از شیر سنج Tru-Test ثبت شد. در طول 2 روز آخر هر دوره، ترکیب شیر و رفتار مرتب‌سازی خوراک کنترل شد. ترکیب شیر بررسی شد. سورت کردن خوراک با استفاده از الک پنسیلوانیا اندازه گیری شد و…..

نتایج

فرکانس فشار دادن خوراک هیچ تأثیری بر DMI (27.7 در مقابل 27.5 کیلوگرم در روز؛ SE = 0.75؛ 0.84 = P) یا تولید شیر (40.3 در مقابل 40.1 کیلوگرم در روز؛ SE = 1.28؛ P = 0.88) برای گاوهای در معرض نداشت. به ترتیب  هل دادن(5×/d) و (3×/d)

ما همچنین هیچ تفاوتی بین تیمارها در درصد پروتئین شیر در صبح (3.26 در مقابل 3.26٪، 5×/d در مقابل 3×/d هل دادن خوراک؛ SE = 0.049؛ P = 0.95) یا عصر (3.33 در مقابل 3.34) پیدا نکردیم. همچنین تغییری در چربی شیر نیز ایجاد نشد.

کل زمان دراز کشیدن روزانه بین فرکانس های فشاری خوراک (11.6 در مقابل 11.1 ساعت در روز، 5×/d در مقابل 3×/d؛ SE = 0.36؛ P = 0.36) مشابه بود، همانطور که الگوهای روزانه زمان ایستادن نیز مشابه بود.(شکل 1)

در مقایسه، DeVries و همکاران. (2005) اشاره کرد که فرکانس تحویل غذای تازه بر الگوی زمان خوابیدن تأثیر می‌گذارد، با تحویل مکرر خوراک دوره‌های استراحت را از بین می‌برد، زیرا گاوها تحریک می‌شوند تا به دسته غذا نزدیک شوند. ما مشاهده کردیم که زمان ایستادن بر حسب ساعت (001/0 > P) در پاسخ به عوامل مدیریتی با زمان ایستادن به ویژه تحت‌تاثیر دوشیدن شیر و گشت در فضای باز متفاوت است. (شکل1)

جالب اینجاست که بر خلاف نتایج گزارش شده در گاوهای نگهداری شده در فری استال، تحویل خوراک کمترین تأثیر را بر زمان ایستادن داشت. برای گاوهایی که در تای استال نگهداری می‌شوند، جایی که برای جابجایی به غذا و دسترسی به خوراک نیاز به ایستادن کمتری است، ممکن است زمان خوابیدن در پاسخ به تحویل خوراک کمتر متفاوت (واریامس کمتری داشته باشد)باشد. در مطالعه حاضر، عدم تأثیر وعده صبح بر ایستادن ممکن است با زمان تحویل غذا در رابطه با گشت زنی در فضای باز توضیح داده شود، زیرا حیوانات معمولاً مدت کوتاهی پس از بازگشت به استال خود دراز می‌کشند. به طور کلی، تأثیر هل دادن خوراک بر روی ایستادن گاو به زمان انجام فشار نسبت به سایر رویدادها بستگی دارد.

به عنوان مثال، به نظر می رسید که هل دادن خوراک در ساعت 1400 باعث افزایش زمان ایستادن می شود، احتمالاً به این دلیل که هل دادن خوراک در آن زمان پس از 2 ساعت عدم فعالیت نسبی انجام می شد و با سایر فعالیت ها همخوانی نداشت. در مقایسه، هل دادن خوراک در یک ساعت یا دو ساعت بعد از شیردوشی از کاهش زمان ایستادن جلوگیری نکرد، احتمالاً به این دلیل که انگیزه استراحت در آن زمان بر انگیزه تغذیه غالب بود.

صرف نظر از این، به نظر می‌رسد که فشار دادن خوراک تأثیر بسیار کمتری بر تشویق گاوها به ایستادن در مقایسه با تحویل خوراک تازه داشته باشد، مانند مطالعات قبلی.

برخلاف فرضیه ما، فرکانس هل دادن خوراک تأثیری بر رفتار مرتب‌سازی(سورت کردن) خوراک اندازه ذرات  بلند (79.0 در مقابل 76.1٪، 5×/d در مقابل 3×/d فشار خوراک؛ SE = 3.1، P) (P> 0.3) نداشت. = 0.51)، متوسط (100.3 در مقابل 100.7٪، 5×/d در مقابل 3×/d فشار خوراک؛ SE = 3.0، P = 0.36)، کوتاه (103.0 در مقابل 102.4٪، 5× /d در مقابل. 3×/d فشار خوراک؛ SE = 0.9، P = 0.67)، یا خیلی ریز(108.0 در مقابل 108.5٪، 5×/d در مقابل 3×/d فشار خوراک؛ SE = 1.2، P = 0.75) نداشت.

ما انتظار داشتیم که هل دادن بیشتر خوراک، میزان سورتینگ را کاهش دهد، زیرا استراتژی‌های تغذیه با کاهش زمان در دسترس برای دستکاری خوراک، از جمله افزایش فرکانس تحویل خوراک (DeVries و همکاران، 2005) و کاهش سطح تغذیه (Miller Cushon and DeVries) سازگار است. ، 2010) مشخص شده است که میزان سورتینگ را کاهش می دهد. فشار دادن خوراک ممکن است برای توزیع مجدد تا حدی ذرات جیره‌ای که قبلا سورت شده‌اند و اطمینان حاصل شود که همه خوراک برای گاوها قابل دسترسی است، مناسب باشد،با این حال به نظر می رسد که افزایش فرکانس از 3× به 5× در طول روز برای کاهش میزان کلی سورتینگ کافی نیست. باید اطلاعات در طیف وسیع تری وبا تعداد دفعات پوشاپ بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.

در حالی که هیچ تأثیری از دفعات فشار دادن خوراک بر روی رفتار یا نتایج عملکرد دام نیافتیم، تجزیه و تحلیل ما ارتباط بین معیارهای رفتاری و تولید و ترکیب شیر را نشان داد.تولیدشیر با زمان دراز کشیدن ارتباط منفی و با مصرف خوراک ارتباط مثبت داشت. ارتباط منفی مشابهی بین مدت زمان دراز کشیدن روزانه و تولید شیر قبلاً شرح داده شده است(نورینگ2012 و دمینگ 2013) این رابطه ممکن است با نیازهای انرژی بیشتر و افزایش متناظر در زمان تغذیه در گاوهای با تولید بالا توضیح داده شود. متناوبا، نورینگ و همکاران. (2012) گزارش داد که زمان تغذیه بین گاوهای پرتولید و کم تولید مشابه است، اما گاوهای پرتولید زمان بیشتری را صرف ایستادن و نشخوار می‌کنند و سریع‌تر موقعیت‌های دراز کشیدن را اتخاذ می‌کنند که نشان‌دهنده خواب در طول دوره دراز کشیدن است، که نشان می‌دهد عوامل دیگری ممکن است به کاهش زمان خوابیدن در گاوهای با عملکرد بالاتر کمک می کند.

تولید شیر با تعداد دفعات هل دادن خوراک (0.87 = P) یا مرتب‌سازی(سورت کردن) ذرات بلند (0.46 = P)، متوسط (0.49 = P)، کوتاه (0.90 = P) یا ریز (0.28 = P)  ارتباط نداشت. در مقابل، سووا و همکاران. (2013) گزارش داد که هر 2 درصد افزایش در انتخاب در برابر ذرات بلند جیره، در سطح گروه، منجر به مصرف بیش از حد ذرات بزرگ تر در کربوهیدرات‌های بسیار قابل تخمیر می‌شود، اما بعید است که مصرف و تولید انرژی را محدود کند.

در حالی که ما هیچ رابطه ای بین سورتینگ  و تولید شیر پیدا نکردیم، متوجه شدیم که ترکیب شیر با سورتینگ خوراک مرتبط است. چربی شیر با سورتینگ ذرات بلند مرتبط بود(جدول1 . شکل 2 a) چربی شیر به ازای هر 10 درصد امتناع از مصرف ذرات بلند 0.10 درصد کاهش یافت. به طور مشابه، سورتینگ  TMR در برابر ذرات بلند قبلاً با درصد چربی شیر کمتر مرتبط بوده است.(دوویرس 2011 و 2012). در این مطالعات، مشخص شد که چربی شیر به ازای هر 10 درصد امتناع از ذرات علوفه بلند در جیره، 0.15 درصد کاهش می یابد. این اثر به فقدان مصرف فیبر موثر، در نتیجه سورتینگ در برابر ذرات بلند، و کاهش PH شکمبه نسبت داده شده است (DeVries et al., 2008)، که به کاهش محتوای چربی شیر معروف است.

محتوای پروتئین شیر نیز با جداسازی ذرات جیره بلند همراه بود(جدول1. شکل 2 b). محتوای پروتئین شیر به ازای هر 10 درصد امتناع از مصرف ذرات بلند 0.04 درصد کاهش یافت. این نتایج اولین نتایجی است که ارتباط بین سورتینگ خوراک و محتوای پروتئین شیر را شناسایی می کند.

تولید پروتئین شیر به دستیابی گاو به دریافت متعادل مواد مغذی بستگی دارد. بنابراین، یافته حاضر نشان می‌دهد که عدم تعادل در دریافت مواد مغذی ناشی از سورت کردن خوراک ممکن است توانایی گاو را برای بهینه‌سازی اجزای شیر خود مختل کند. محتوای پروتئین شیر نیز با زمان دراز کشیدن روزانه و DIM ارتباط مثبت داشت(جدول 1).

رابطه بین محتوای پروتئین شیر و مرحله شیردهی به خوبی ثابت شده است. ارتباط بین محتوای پروتئین شیر و زمان دراز کشیدن احتمالاً ناشی از تفاوت در تولید شیر است، زیرا گاوهای پرتولید زمان کمتری را صرف دراز کشیدن می‌کنند، همانطور که در بالا بحث شد، و همچنین محتوای پروتئین شیر کمتری داشتند.

به طور خلاصه، ما چیزی در مورد اینکه که تکرار پوشاپ خوراک بر رفتار دراز کشیدن یا جداسازی خوراک تأثیر می‌گذارد، پیدا نکردیم !برخلاف اثرات گزارش‌شده قبلی از تحویل خوراک تازه بر روی الگوهای رفتاری گاوهای شیری. با این حال، این نتایج یافته‌های قبلی را تأیید می‌کند که سورتینگ  در برابر ذرات بلند علوفه  در جیره ،با کاهش محتوای چربی شیر مرتبط است. علاوه بر این، ما دریافتیم که محتوای پروتئین شیر به طور مثبت با مصرف بیشتر ذرات بلند علوفه  در جیره و با زمان دراز کشیدن مرتبط است.

منبع

Miller-Cushon, E.K. and DeVries, T.J., 2017. Associations between feed push-up frequency, feeding and lying behavior, and milk yield and composition of dairy cows. Journal of Dairy Science, 100(3), pp.2213-2218.

ترجمه: حامد شیرزادی/ دانشجوی دکتری تغذیه نشخوارکنندگان